Adivarius

Ik vind de middeleeuwen fascinerend en inspirerend. Hoe de mensen leefden, werkten, woonden, ik kan er enorm van genieten om het allemaal te zien. In 2008 was ik in Ter Apel voor het jaarlijks middeleeuws feest; samen met zus, zwager en hun kids. Het was een prachtige dag en het evenement was fantastisch. Een absolute aanrader voor liefhebbers!

Het was daar, op een warme zomerdag in augustus, dat ik voor het eerst de groep Adivarius hoorde en vooral ook zag spelen. De muziek is inspirerend, indringend, lief, speels, alles tegelijk en nog veel meer.

Doedelzak, fluiten, zang, trommels, alles wordt met een perfect gevoel voor harmonie tot mooie liederen geweven. De muzikanten zien er prachtig uit en beschikken over een heerlijk gevoel voor humor. Kortom, als je ze live ziet spelen, dan kun je niet anders dan dansen. Afhankelijk van je lef ga je helemaal los, of blijf je ingetogen een beetje meebewegen. Het doet iets met je. Mij maakt het vooral blij, blij, blij!

Ik wilde toen de CD kopen, maar we hadden geen van allen geld bij ons. Ik vond het erg jammer, maar zo gaat dat soms.

Vorig jaar, weer op een mooie warme dag, maar dan een jaar later, kreeg ik een cadeautje. Van mijn zus en zwager (op aanraden van mijn nichtje). Ze hadden, speciaal voor mij, de CD gekocht. Vandaag luister ik naar de muziek en raak ik weer ontroerd door het lieve gebaar, het geeft de muziek extra glans. Dank je wel lieverds. Jullie hebben mijn ziel zo blij gemaakt! Doordat ik geen geld had kreeg ik een dubbel cadeau, muziek en liefde.

Zin om te swingen

De winter komt eraan. Ik zie de maan door de bomen schijnen.
Het is koud en nat.
De donkere dagen voor kerst.
En toch heb ik zin om te swingen!
Ik begrijp het steeds beter, alles is eigenlijk een illusie.
Het zit allemaal in mijn hoofd.
Voel ik de kou en de regen?
Of geniet ik ervan en dans ik in mijn eigen ritme,
weer of geen weer?

Het zullen de liefdesbubbels wel zijn. Het voelt alsof ik in brand sta.
Hij komt. Nee, niet Sinterklaas. Ja, oké, hij ook.
Maar daar geloof ik niet meer in.
Ik geloof wel in Continetal Airlines,
die mijn lief naar me toe gaat brengen.

Nog een week. Dan is het zover. Schiphol.
Ik kan niet wachten.
’s Morgens bij de gate staan,
meestal bij het verkeerde nummer.
En dan voel ik hem. Zijn energie.
Ik hoef niet rond te kijken,
om te weten dat hij achter mij staat.
Zijn energie is verzengend.
Mijn ziel weet het al.
Zelfs voor de informatie mijn hoofd bereikt.
Mijn ziel vindt hem zonder problemen.
Intuïtief. Duizenden mensen.
Het maakt niet uit. Er is er maar een waar ik op wacht.
Mijn ziel weet het.

Wow, wat heb ik toch zin om te swingen!

Ali-Baba en J., dank dat jullie dit geregeld hebben.

 

Het is zo’n dag

Soms heb ik van die dagen. Dagen die vreemd beginnen, omdat de nacht onrustig was. Vandaag is zo’n dag. Ik bereid me voor. Op wat komen gaat, of juist niet. Er gebeurt teveel of misschien wel te weinig. Ik loop met mij ziel onder mijn arm. Vandaag lukt het allemaal en toch ook weer niet. Ik zucht en adem diep in. De onrust in mijn lijf wil niet wijken tot ik mijn zusters spreek.

Papa die last heeft van zijn hart. Zorgwekkend. Dichtbij, maar ook mijlenver weg. Ik weet dat zijn hart pijn doet, al heel lang. We bereiden ons voor. Mama komt even weer terug, ook haar gezondheid is niet zo goed. Het is heftig en ook weer niet. Wij weten, zijn verbonden. We bereiden ons voor. Ik hou van jou, klinkt overal. Weten we allemaal, maar toch, even extra zeggen. Digitale kusjes en knuffels aan hen die ver weg wonen. Samen en toch alleen. Troost, tranen, machteloosheid, berusting. We bereiden ons voor. Zeggen wat we nog willen vertellen. Het is niet veel, maar wel genoeg. We krijgen de kans. Wij grijpen het.

Er komt een nieuwe baby aan. Mijn lief vliegt naar mij toe. Ook dat gaat allemaal door. Alles ineens. Niets opeens. Maar toch. Het is zo’n dag. Ik bereid me voor, op alles wat komen gaat en nog niet is. Mijn ziel is mijn gids. Want anders verval ik in oude mensen-wensen. En die zijn zo anders dan de wensen van mijn ziel.

Een nieuwe fase breekt aan. Dat weten we. We bereiden ons voor. Maar voor nu geldt ook genieten van wat is. Spelen met de kids, eten, praten met mijn lief, plannen maken. Uitkijken naar de komst van nieuw leven. Sinterklaas surprises maken. Spelen met de kids. Uitleggen wat er met opa aan de hand is. Alles doet zeer, de tranen zitten hoog en mijn ogen stromen over. Ik ben hier, nu. Dat telt. Wat ik nu doe, zeg en voel. Dat maakt het verschil, voor nu en voor later.

Het is zo’n dag. Zo’n dag waarop ik alles zo helder zie en zo diep voel. Ik ben er klaar voor. Ik ben er nog niet klaar mee. Maar ik weet wel dat wij verbonden zijn, allemaal. Dat helpt.

« Older entries